ای پیکری که گرم تر از هستی منی یک لحظه در برابر چشمم برهنه شو بگذار تا لهیب تنت زنده ام کند بگذار تا حرارت گلخانه ی تنت از عطر غنچه های تو آکنده ام کند

                                        نادر نادر پور