۱۳۴۸ دی ۱۱, پنجشنبه

 خدا


---------


 


 


مردم می خندند


 


و محصولات خود را به فروش می گذارند


 


آنها با دوستانشان حرف می زنند


 


و کودکانشان را به کوچه می فرستند تا بازی کنند.


 


 


 


 


این پنجره مرا عصبانی کرده است.


 


 


 


 


آنها به آینده من می اندیشند


 


به سالهای ثروتمند آینده ما.


 


باید سکوت کرد.


 


مادرم سجاده اش را جمع می کند.


 


وبا عصبانیت سفره را پهن می کند.


 


به ما پیشاپیش تبریک گفته اند:


 


((صد سال به این سالها


 


نوروزتان پیروز))


 


و دوران حیاتم زیر پتوست . اما!


 


 


   


 


 


 


مثل خونم در اتاقم چندین سال می گذرم


 


چه حوصله ای داری خون!؟


 


سکسی خون در پتو


 


پتو اندر پتو


 


تپو اندر تپو


 


میخ یا سه پایه؟


 


 


 


هنوز.


 


این پنجره مرا عصبانی کرده است.


 


 


 


 


بابا!


 


مارا نمی بری عید دیدنی؟


 


بابا!


 


عروس آینده ات برای سالهای خوب گذشته اش گریه می کند.


 


بابا!


 


تورا به خدا         بابا!


 


 


 ۲۸/۱۲/۸۴

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر